การแสดงชุดประจำชาวเขาไทยในภูเขา
คุณทากุ มิวะ ผู้บริหารโครงการซากุระเยะได้ทำการเยี่ยมชมหมู่บ้านของชาวเขาไทยในภูเขาเป็นเวลากว่า 30 ปีและได้รวบรวมเสื้อผ้าและของประดิษฐ์ต่าง ๆ ที่ไม่สามารถหาได้ในปัจจุบันมาแสดง
ชาวม้ง
ชาวม้งอาศัยอยู่ในประเทศจีน （ประมาณ 3 ล้านคน） และประเทศเวียดนาม （ประมาณ 1.07 ล้านคน） ลาว （ประมาณ 460,000 คน） และประเทศไทย （ประมาณ 207,000 คน） รวมทั้งยังมีศาสนาในพื้นที่บางแห่งของประเทศพม่าด้วย
ชนเผ่าอากา
ชนเผ่าอากามีที่อยู่อาศัยหลายแห่งในประเทศจีน (ประมาณ 2 ล้านคนรวมกับชนเผ่าฮานี) รัฐเชียงใหม่ (ประมาณ 88,000 คน) และประเทศลาวทางเหนือ (ประมาณ 113,000 คน) รวมทั้งประเทศพม่า รัฐฉาง (ประมาณ 180,000 คน) ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยหลักของชนเผ่าอากา ถือเป็นชนเผ่าที่มีต้นกำเนิดจากกลุ่มชนเผ่าแข่ง (Qiang) บนที่ราบสูงเทิงบุรุษ (Tibetan Plateau)
ชนเผ่าริซ
ชนเผ่าริซที่มีต้นกำเนิดในตะวันออกของทิเบตมีสถานที่อยู่อาศัยในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน (ประมาณ 630,000 คน) พม่าทางเหนือ (ประมาณ 300,000 คน) ประเทศไทย (ประมาณ 36,000 คน) และภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย (ไม่กี่พันคน)
ชนชาวราฟ
ชนชาวราฟ หรือ มูซู （นักล่า） ที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อชาวราฟ มีสถานที่อาศัยอยู่ในประเทศจีน จังหวัดยูนนาน （ประมาณ 720,000 คน） พม่า เขตชาน （ประมาณ 150,000 คน） เวียดนามเหนือ （ประมาณ 5,400 คน） ลาวเหนือ （ประมาณ 15,000 คน） และภูมิภาคเหนือของประเทศไทย
ชาวเยาว (เมี่ยน)
ทั่วไปแล้วรู้จักในนามของชาวเยาว แต่ชาวเยาวเรียกตัวเองว่า "เมี่ยน" หรือ "เอียวเมี่ยน" ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มภาษาเมียว-เยาว ในวงศ์ของภาษาจีน-ทิเบต เผ่าเยาวอาศัยในประเทศจีน （ประมาณ 3.1 ล้านคน）, เวียดนามภาคเหนือ （ประมาณ 580,000 คน）, ลาว （ประมาณ 22,000 คน）, ไทย （ประมาณ 49,000 คน）, และบางจำนวนในพม่า เขตชาน นอกจากนี้ยังมีผู้อพยพที่ไปถึงสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ เนื่องจากสงครามในลาว
ชาวปกานิว （กะเหรี่ยง）
ชาวปกานิว （หรือ กะเหรี่ยง） เป็นหนึ่งในกลุ่มชาวเขาในประเทศไทยที่มีจำนวนมากที่สุด ทั่วไปเรียกว่าชาวกะเหรี่ยง ซึ่งเป็นกลุ่มชาวพลเมืองเขาที่อยู่ในหลวงพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช （รัชกาลที่ 9） จัดเรียงวางอยู่ในกลุ่มภาษาชิน-ติเบต ซึ่งเป็นกลุ่มที่ไม่รู้จักกันมากนักในด้านภาษาศาสตร์
ชาวปะลง (ชาวดะลื้น)
ชาวปะลง （หรือ ชาวดะลื้น） เป็นกลุ่มชาวเขาที่มีสถานีเป็นภาษาชาวมอญ-คะเมอร์ อาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่, เชียงราย และที่อื่นๆ ในภาคเหนือของประเทศไทย รวมถึงบางพื้นที่ในประเทศพม่า และจีน （เขตประมงสาย โดยเฉพาะ） พวกเขาได้ย้ายถิ่นที่มาจากประเทศพม่า และเป็นกลุ่มชาวเขาที่มีวัฒนธรรมและภาษาที่แตกต่างไปจากกลุ่มอื่นๆ ในภาคเหนือของประเทศไทย
ชาวมูลาบุรี
ชาวมูลาบุรีเป็นกลุ่มชนที่อยู่ในตระกูลภาษามอญ-เขมร ซึ่งเป็นกลุ่มนักล่านักล่ายอดชนชั้นเล็กในประเทศไทย จำนวนประมาณ 400 คน ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดน่านและจังหวัดแพร่ นับว่าเป็นชนเผ่าที่มีจำนวนน้อยมากและมีความเสี่ยงในด้านการสืบทอดวัฒนธรรม ในอดีตชาวมูลาบุรีใช้ชีวิตโบราณที่มีการเคลื่อนไหวอยู่เป็นกลุ่มนั้นๆ ในป่า กินผลิตผลผลไม้ ยาม เป็นอาหาร สังสรรค์โดยอยู่ในกลุ่มครอบครัวขนาดเล็ก เครื่องนุ่งห่มน้ำตาลหรือพลาสติกไว้บนตัวเพื่อป้องกันน้ำฝน ชีวิตของชาวมูลาบุรีมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากความขาดแคลนของทรัพยากรป่าไม้ ชาวบ้านจึงต้องหางานทำในทางอื่นเพื่อดำรงชีวิต เช่น ทำนา หรือทำงานในช่วงว่างเวลา นอกจากนี้ การให้การศึกษาแก่เด็กนั้นก็ได้รับความสำคัญเนื่องจากความจำเป็นของการให้การศึกษาแก่เด็กและเยาวชน
นิทรรศการอื่น ๆ
นอกจากนี้ยังมีการนิทรรศการเสริมที่น่าสนใจอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชุมชนและวัฒนธรรมของชาวเหนือประเทศไทย เช่น เสื้อผ้าและผ้าทอของชนเผ่าต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ทางภาคเหนือของประเทศไทย อุปกรณ์ที่ใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันของชาวเขา เครื่องมือทางการเกษตร อุปกรณ์ในพิธีกรรม ดนตรี อุปกรณ์ทางการล่า กระเป๋าสะพายที่มีลวดลายและแพทเชสที่เป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาวเหนือประเทศไทย และอื่น ๆ อีกมากมาย
เรื่องของการบริจาค
องค์กรพัฒนาชนเผ่าซากุระ (NGO ซากุระ พร็อจเจ็ค) ผู้ดำเนินการพิพิธภัณฑ์ซากุระฮามายยูมิวเซียมได้มีการสามารถดำเนินการผ่านทุนบริจาคจากทุกท่าน
รายละเอียดการบริจาค